Re: Ya siz...ne öğrendiniz hayat'tan ?
Gönderilme zamanı: 07 Tem 2008, 11:38
dil yarasının hiç geçmediğini
saygınlıklarını ve güvenilirliklerini de yitirdiklerini bir bilseler...
8. sayfa (Toplam 11 sayfa)
Re: Ya siz...ne öğrendiniz hayat'tan ?
Gönderilme zamanı: 07 Tem 2008, 11:47
bazı insanların küçücük çıkarları uğruna, eşdeğeri olamayacak değerdeki kişiliklerinden vazgeçebildiklerini... belki de zaten yoktular ama
saygınlıklarını ve güvenilirliklerini de yitirdiklerini bir bilseler...
saygınlıklarını ve güvenilirliklerini de yitirdiklerini bir bilseler...
Re: Ya siz...ne öğrendiniz hayat'tan ?
Gönderilme zamanı: 11 Tem 2008, 01:12
sevmenin ha hukuk tanımadığını haketmeyenide sevmeyi öğrendim ben 
Re: Ya siz...ne öğrendiniz hayat'tan ?
Gönderilme zamanı: 11 Tem 2008, 13:16
[atable=]Herşeye Rağmen Yaşamanın Çok Güzel Olduğunu....[/atable]
Re: Ya siz...ne öğrendiniz hayat'tan ?
Gönderilme zamanı: 16 Tem 2008, 17:54
Bir sinirle Çekip gitmenin birşeyi halletmediğini er ya da geç geri dönüşlerin pişmanlıkların olabileceğini öğretti hayat
Re: Ya siz...ne öğrendiniz hayat'tan ?
Gönderilme zamanı: 20 Tem 2008, 14:33
eskiden insanların iki yüzlü de olabildiğini ama şimdi maaşallah binbir yüze rahatlıkla girebildiğini
Re: Ya siz...ne öğrendiniz hayat'tan ?
Gönderilme zamanı: 12 Ağu 2008, 22:53
herkesin benim gibi olmadığını öğrendim...
çok çabuk kanabilecek durumda olduğumu öğrendimm
çok çabuk kanabilecek durumda olduğumu öğrendimm
Re: Ya siz...ne öğrendiniz hayat'tan ?
Gönderilme zamanı: 23 Ağu 2008, 11:40
çok şey öğrendim
örneğin;gerçek yüzlerini bilmeden insanları sevmememiz gerektiğini...
örneğin;gerçek yüzlerini bilmeden insanları sevmememiz gerektiğini...
Re: Ya siz...ne öğrendiniz hayat'tan ?
Gönderilme zamanı: 27 Eki 2008, 23:34
Anlamsız olduğunu'!
Re: Ya siz...ne öğrendiniz hayat'tan ?
Gönderilme zamanı: 28 Kas 2008, 15:18
Hayattan ne öğrendim......
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm, korktum. Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim. Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi...
Ağladım.
* * *
Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu; aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.
* * *
Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...
* * *
Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...
* * *
İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
Sonra da her insanın içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.
* * *
Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu, sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim.
* * *
İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu...
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.
* * *
Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim.
* * *
Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini...
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim.
* * *
Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...
* * *
Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yaşta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asıl yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine aydım.
* * *
Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim.
* * *
Namusun önemini öğrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu; gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el sürmemek olduğunu öğrendim.
* * *
Gerçeği öğrendim bir gün...
Ve gerçeğin acı olduğunu...
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da lezzet kattığını öğrendim.
* * *
Her canlının ölümü tadacağını, ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm, korktum. Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim. Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi...
Ağladım.
* * *
Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu; aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.
* * *
Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...
* * *
Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...
* * *
İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
Sonra da her insanın içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.
* * *
Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu, sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim.
* * *
İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu...
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.
* * *
Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim.
* * *
Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini...
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim.
* * *
Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...
* * *
Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yaşta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asıl yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine aydım.
* * *
Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim.
* * *
Namusun önemini öğrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu; gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el sürmemek olduğunu öğrendim.
* * *
Gerçeği öğrendim bir gün...
Ve gerçeğin acı olduğunu...
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da lezzet kattığını öğrendim.
* * *
Her canlının ölümü tadacağını, ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.